Sizin oralarda durumlar nasıl?

Sabah güneşin sıcacık ışıklarıyla uyanıyorsun, ama öğleye doğru aniden bastıran karanlık bulutlar, yağmura dönüşmeden önce seni bir köşeye sığınıp beklemeye zorluyor. Dışarıdaki hava ne kadar belirsiz olursa olsun, aslında mesele hiç de havanın değişimlerinde değil. Mesele… Durumlar ne kadar sertleşirse sertleşsin, hayat ne kadar zorlu olursa olsun, hâlâ gülümseyebilen insanların varlığı. O gülümseme, sadece bir anın değil, direnmenin de ifadesi. Şehirlerimiz, hayatlarımız, bazen karmaşık ve kararsız havalar gibi. Gökyüzü ne zaman ne yapacağını bilmiyor; güneş bir anda parlıyor, sonra birden yağmur yağıyor. Ama aslında mesele havalar değil. Mesele, zor zamanlarda bile yüzümüzü güldürebilen insanların varlığı. Bu yaz, size onların hikayelerini anlatmak istiyorum. Elektriklerin kesildiği, mum ışığında çay demleyen anneler. Trafik sıkışıklığında, minibüste yanındaki insana “geç otur abla” diyebilen içten insanlar. Sıcaktan bunalmışken bile, balkon saksılarındaki çiçekleri sulamayı unutmayanlar. Sosyal medyada tatil hayali kuranlara değil de, “Seneye beraber gideriz” diyen dostlar. İşte bu insanlar, durumlara rağmen mutlu olmayı başaranlar. Gölgeyi kendilerine saklamayan, paylaştıkça çoğalan, sırada araya girmeyen, selam vermeye devam edenler… Çünkü artık mutlu olmak için sebepler değil, direniş gerekiyor. Zor şartlar altında bile “iyi kalmayı” seçmek, büyük bir cesaret. Bir fincan kahvede huzuru bulmak, akşam yürüyüşünde hayatı yakalamak… Bu küçük anlar, aslında büyük zaferlerdir. Bazı yazlar kavurur, bazıları serin geçer; ama insan, içindeki mevsimi seçebildiği sürece, dışarısı sadece bir detay olur. Belki şehrimizde işler pek yolunda gitmiyor, belki yollar tozlu, maaşlar yetmiyor, tatil hayali uzak. Ama bir yerde biri, kahkahasıyla sokağı aydınlatıyorsa, bu yaz yine umutla geçecek demektir. Siz de durumlara değil, durumlara rağmen gülümseyebilenlerden olun. Çünkü bu yaz, biraz da sizin yazınız. Mutluluk, en büyük direniştir.